بازیافت پلاستیک چگونه است؟
پلاستیکها طیف بسیار وسیعی از مواد پلیمری را تشکیل میدهند، به طوری که حدود %56 از کل پلیمرهای صنعتی را پلاستیکها تشکیل میدهند. پلاستیک از کلمه یونانی (plastikos) به معنی شکلپذیر بودن نشات گرفتهاست. مصرف پلاستیک به علت سبکی وزن و عدم شکستگی در صنعت بسیار رایج است و چون به ندرت در اثر تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی از بین میرود یکی از منابع عمده ایجاد زباله میباشد. شروع مصرف پلاستیک به زمانهای بسیار قدیم، قبل از کشف پلاستیکهای سنتزی بازمیگردد. پیشرفت و رشد صنعت پلاستیک از سال 1932 میلادی بودهاست. طی سالهای 1932 تا 1944 اولین پیشرفتهای صنعتی در مورد پنج پلیمر عمده گرمانرم امروزی یعنی پلی اتیلن (PET) پلی پروپیلن (PP) پلی وینیل کلراید (PVC) پلی استایرن (PS) و پلی متیل متاکریلات (PMMA) روی دادهاست. از آنجا که پلاستیک قابل تجزیه نیست
بازیافت آن از تلاشهای جهانی است زیرا سالانه 8 میلیون تن پلاستیک زباله ای به اقیانوسها ریخته میشو
هنگامی که انواع مختلف پلاستیک با هم ذوب میشوند (مانند آب و روغن) تمایل به جداسازی فازهای خود را دارند. مرزهای فاز باعث ایجاد ضعف ساختاری در مواد حاصل شده میشود. پلاستیک به صورت گسترده تولید میشود ورفتاری مانند پلی پروپیلن و پلی اتیلن دارد که این رفتار بازیافت را محدود میکند. استفاده از بلوکهایی به عنوان «بخیههای مولکولی» یا «شار جوش ماکرو مولکولی» برای غلبه بر مشکلات مربوط به جداسازی فاز در طی بازیافت به کار گرفته میشود.